Większość kobiet przechodzi swoją ostatnią miesiączkę, w wieku ok. 48–52 lat, ale może to być również nieco wcześniej lub później, np. osoby palące często przechodzą miesiączkę nieco wcześniej. Jeśli opisać zmiany zachodzące w okresie okołopauzalnym (tuż przed, podczas i po menopauzie), czyli okres między 40 a 60 rokiem życia kobiety, to przede wszystkim są to zmiany w pracy przysadki mózgowej oraz jajników i stopniowe zmniejszanie wytwarzania przez nie estrogenu i progesteronu. Ze względu na brak równowagi hormonalnej może wtedy występować uczucie dyskomfortu fizycznego i psychicznego. Objawy te mogą obejmować uderzenia gorąca, pocenie się i bezsenność, rozdrażnienie, zmiany nastroju i mogą być niekiedy dość dokuczliwe a nawet nieznośne.
Jedna trzecia kobiet przechodzi menopauzę bezobjawowo, a jedna trzecia tylko z lekkim dyskomfortem. Mimo tego jedna trzecia kobiet doświadcza znacznego dyskomfortu i w takiej sytuacji powinna szukać pomocy u specjalisty. Może on pomóc w dobraniu odpowiednich preparatów, które okresowo mogą złagodzić objawy. Obniżenie poziomu estrogenu może mieć również znaczący wpływ na inne funkcje organizmu, takie jak kostnienie (zwiększona tendencja do utraty masy kostnej), regeneracja skóry i włosów, praca serca i układu krążenia (zwiększanie masy ciała, miażdżyca i zwiększanie ryzyka choroby wieńcowej) oraz mózgu (problemy z zapamiętywaniem i koncentracją).
Mimo tych wszystkich zagrożeń menopauza nie jest chorobą, ale naturalnym stanem przypisanym do określonego wieku. W związku z tym, nie ma sposobu, aby mu zapobiec, można najwyżej złagodzić przykre objawy i wspomóc cały organizm do dostosowania się do nowej sytuacji, w tym poprzez dostosowanie diety (np. zastosowanie większej ilości produktów sojowych i olejów omega-3), regularne ćwiczenia fizyczne i relaksacyjne, suplementy diety (w tym zawierające izoflawony sojowe, witaminę D i wapń) i dbanie o ogólną aktywność społeczną i pielęgnowanie swoich zainteresowań i pasji.
