Witamina D wpływa zarówno na lepsze wchłanianie wapnia z pożywienia, jaki i jego przyswajanie przez komórki kościotwórcze. Jest to o tyle ważne, że wapń, nieprzyswojony przez komórki kostne (nie wbudowany w kości), może się odkładać w naczyniach krwionośnych, co prowadzi do miażdżycy. Witamina D występuje w znacznych ilościach jedynie w ograniczonej gamie produktów spożywczych: rybach, tranie i nabiale. W znacznym stopniu może być wytwarzana w skórze pod wpływem promieniowania ultrafioletowego (UVB): wystarczy stosunkowo krótki, ale codzienny pobyt na słońcu (około 30 minut) w godzinach 10–18, w okresie od wiosny do jesieni (IV–X). Niemniej jednak powszechne stosowanie filtrów słonecznych lub też unikanie słońca sprawia, że w większości krajów rozwiniętych stwierdza się zdecydowanie za niskie poziomy tej witaminy we krwi; w naszej szerokości geograficznej dotyczy to nawet 60–80% populacji. Jednocześnie bardzo trudno uzupełnić brak syntezy skórnej typową dietą. Problem ten jest mniejszy jedynie w Norwegii, gdzie tradycyjnie spożywa się duże ilości ryb, a tran w kropelkach jest podawany nawet niemowlętom.
Wapń występuje w wielu produktach mlecznych i warzywach. Szpinak jest przykładem rośliny będącej dobrym, niskokalorycznym źródłem wapnia, a jednocześnie wielu innych składników odżywczych, takich jak beta-karoten i luteina, witaminy C, K i B oraz składniki mineralne: potas, magnez, mangan i żelazo. Przy czym zawartość żelaza nie jest aż tak wysoka jak kiedyś przypuszczano, ale na tyle wysoka by stanowić doskonałe źródło tego pierwiastka. Kwas szczawiowy występujący w szpinaku, rabarbarze i szczawiu zmniejsza przyswajanie wapnia i żelaza, jednak w stosunkowo niewielkim stopniu, zatem spożycie tych roślin jest zdecydowanie korzystne dla zdrowia. Jedynie osoby z tendencją do tworzenia kamieni szczawianowych w nerkach (nie wszystkie kamienie nerkowe mają ten charakter) powinny unikać dużych ilości szpinaku i szczawiu w swojej diecie. Przy braku fluoru w organizmie należy unikać łączenia nabiału z innymi pokarmami dostarczającymi wapń, bowiem wapń może zmniejszać wchłanianie fluoru.
